Ferjehyllest

Kva skulle me gjort utan ferja?

Me ville i alle fall ikkje hatt ein ferjekai å hengje på, der me kunne stå og glo på ferja som kom og undra oss over kven som vart slepte av. Heller ikkje kunne me grave hendene djupare ned i lommene, spytte svakt til venstre og gløtte på dei bilane som køyrde ombord medan me lurte på kor dei skulle og kanskje ønskte, heilt innerst i sjela, at me kunne ha vore med.
Heller ikkje ville me hatt tider å halda oss til. Strenge tider som ikkje vika. Ferja går på tida, det er best å hengje i. Uten ferja hadde me difor ikkje kunna køyrd som villmenn langs fjorden, kutta svingar og hytta med neven før me utmatta seig attende i bilsetet, anten som siste bil ombord før lemmen klappa igjen, eller åleine att på kaien med en drøy halvtime å slå ihjel.
​Eller, om det hadde vore siste ferja for kvelden, førebudde oss på ein dryg omveg eller jamvel ei kald overnatting i eit førersete vippa bakover så langt det gjekk.

---

Utan ei ferje ville me heller ikkje hatt sjansen til å komme for tidleg og ha litt tid å bruka opp før ferja skulle gå. Då kunne me ikkje sløkt motoren, opna døra, stega ut med hoftefest medan me strekte ryggen og såg oss rundt. Nikka svakt til kjentfolk, spende litt i grusen og slo av ein prat om hist og her.
Me ville heller ikkje fått den salige pausen ombord. Der tida står stille i ti minutt, ein halvtime eller tre kvarter. Pausen der ein går og pissar, et matpakken, kjøper seg svele og kaffi, glor litt på dei andre ombord og/eller sniklyttar på det dei snakkar om.
Utan ferja ville me kanskje heller aldri komme oss i båt i det heile tatt. Me ville ikkje fått sjansen til å sitje med glaset, tygge litt på kanten av den tomme kaffikoppen og glo utover fjorden medan me tenkte på alt og ingenting, eller kanskje undra oss litt over kva dei dreiv me, dei som budde der inne som me for forbi.
Utan ferja hadde me faktisk ikkje kome oss over til den andre sida i det heile. Kanskje hadde me berre stått der, nederst med fjorden og skygga med handa over augene og gjort eit forsøk på å sjå kva som fantest der borte. Kanskje hadde me sett nokre små figurar gjere det same, utan å kunne skilje om dei veifta eller hytta med neven. Ville dei bli kjende med oss eller truga dei?
Kanskje hadde me berre spytta i fjøresteinane og tenkt «for noko pakk» før me snudde ryggen til og gjekk heimatt?

Tenk kor mykje som ikkje hadde vorte noko av. 
Tenk kor me hadde vore utan ferja.
​Kva tenkjer du?

---